Alishan'e etnik yapı olarak Çinlilerin varması 19.yy'da, hala da yaşayanların büyük çoğunluğu Tayvan aborjinleri olan Alishan'in gelişmesi 1912 yılında adayı işgal edip yerleşen Japonların Alishan orman tren hattını inşa etmesiyle başlıyor. 1970'lerde bölgenin en önemli geçim kaynağı turizm olmuş ve 2001 senesinde de milli park ilan ediliyor. Bu yazıda Alishan'e gitmiyoruz, onun yerine Alishan'e olan yolculuğumuz var. Bir sonraki yazı da Alishan gezi yazısı olacak.
Taipei'de otogarın önünde artistiğimsi bir resim çekilecek yola çıkıyoruz. Yaklaşık 4 saat yol gidip Chia-Yi'ye varacağız, orada meşhur yemekleri Turkey Rice yiyip Alishan istikametinde olan Fenqihu'ya doğru hareket edeceğiz. Turkey rice'taki turkey elbette Türkiye değil, hindi.
Chia-Yi çok geri kalmış bir şehir, Alishan gibi yerel turistin çok gittiği bir yerin aktarma merkezi olmasına rağmen turistik anlamda çekiciliği olan hiçbir unsur bulamadım ben. Yollar bomboş ama tezat olarak çok geniş yollara sahipler. Değişik bir şehir-bölge planlama çalışması, belki ileriye yönelik olarak şehre yatırım yapma planları vardır. Aşağıdaki resim Chia-Yi tren istasyonu, otobüs otogardan sadece birkaç dakika yürüme mesafesinde.
Hindi etli pilavımızı yiyecek ve şehri biraz turlayacak kadar vakit bırakıp Fenqihu biletimizi alıyoruz.
Tayvan'da güneye indikçe fiyatlar çok radikal ucuzluyor. Fiyat listesini eğer Çince bilmiyorsanız okuyamıyorsunuz elbet ama 1 TL 20 Tayvan doları yapıyor, yarım liradan 3 liraya kadar bir fiyat yelpazesi.
Hindili pilav, midye çorbası ve patlıcan.
Otobüs durağında Fenqihu otobüsümüzü bekliyoruz şimdi de. 1 sene öncesinde trenle de gidilebiliyormul fakat malesef şanssız bir kaza yaşadık Tayvan olarak, ondan sonra sıkı bir bakıma aldılar Ali Dağı'na çıkan tren hattını. Eğer Tainan ve Filipinler gezi yazılarını okuduysanız oradan aşina olduğunuz Osama insanı. 3 tane de Rus arkadaş var yanımıza, biri Altay Türkü, biri Moğol ırkından geliyor ve diğeri etnik köken olarak da Rus.
Burada inip, kalan 15 dakikalık yolu belediye otobüsü ile almamız gerekiyor. Ertesi aynı bu noktaya geri dönüp Alishan'e doğru devam edicez. Tabelasını da görebilirsiniz, Fenqihu sol tarafa.
Otobüs bomboş.
Şu an kullanılmayan tren istasyonu otobüs durağının hemen yanında.
Otobüs durağına gelip bize otelini göstermek isteyen şu kadının yaptığıyla başka ülkede karşılaşırsam direk reddediyorum ama Tayvanlılar gerçekten o kadar iyi insanlar ki, gidiyoruz peşinden ve çok da beğeniyoruz otelimsi veya pansiyon tarzı yeri.
2 yataklı, balkonlu, TV'li ve banyolu oda sadece 11 lira geceliği. Bence gayet makul,kalıyoruz.
Otelin sahibi kendi yaptığı turşu reçel tarzı şeyleri satıyor, tam Türk işi değil mi? Tayvan'da ilk kez karşılaşıyorum.
Fenqihu'da ne yemeli diye sorduğum insanlar hep "demiryolu kumanyası" diye çevirebileceğim bu yemeği söylediler, tanesi 2,5 liraya otelden ayrılmadan önce karnımızı da doyuruyoruz.
Fenqihu bundan ibaret işte, küçücük bir yer. Bizden önce en son yabancı kimbilir ne zaman gelmiştir, yerel insanlar da hatırlamıyorlar :) Bizim için dinlence ve sohbet etmek için sessiz sakin bir yer. Ana caddesinde birkaç local delicacy tadıyoruz, alıyoruz.
Tren istasyonunun platform kısmına çıkıyormuş, hiç kimsecikler yok, çıt çıkmıyor, o kadar huzur verici ki. Orada 2 saate yakın oturduk içtik.
Yol üstünde şarapçı tarzda bir amca bizi yakalıyor, bırakmıyor.
Anlattıkça anlatıyor, bir süre sonra bize müsade diyoruz. İçmeye odada sakeyle devam ediyoruz, o kafadan sonra sabah kalkamıyoruz da tabi. Güneşin doğumunu izleyecektik, olsun zaten Alishan'den daha güzel görünür diyorlar. Fenchihu böyle işte, pek bir şey yok ama olması çok keyifli küçük tatlı bir köy. Eğer Alishan'e gidecekseniz ve bir ihtimal bu sebepten bu yazıyı bulduysanız internette, size önerim 1 gecenizi Fen-chi-hu'ya ayırın. Sabahında kahvaltı ve tren istasyonundan birkaç resimle bitiriyorum şimdilik. Bize müsade, Alishan'de görüşürüz. Gençler de demiryolu kumanyalarını yiyedursunlar.
Açık büfe Zhou aborjini tarzı kahvaltı yaklaşık 3,5 lira. Laf aramızda çok etkisiz bir kahvaltı.
Bereket tanrısı, iş yerlerinde çok fazla karşınıza çıkar Tayvan'da koca göbekli tanrımız.
Tren istasyonun eski zamanlarında çekilmiş bir resim, ben resmin resmini çektim. Fotoğrafa da resim deme alışkanlığımı bir türlü düzeltemiyorum bu arada.
Otelin sahibi bizi çok sevdi, ayrılırken çikolata, yerel kara biberlerinden falan oluşan bir hediye paketi bile verdi. Tatlı bir insan kendisi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder